Genel

“ Yaşayarak öğrenme ” felsefesine dayalı, ekip dinamiklerini artırıcı uygulamalar bütününe Outdoor Training; Türkçe hali ile Outdoor Eğitim /Açık Alan Eğitimleri denilmektedir.

1930’larda Britanya’da rehabilitasyon programlarında, doğa ortamında yaşayarak öğrenme temelli başlayan çalışmalar, 1960 itibari ile Amerika’da kullanılmaya başlanmıştır. 1970’lerin sonunda akademik çalışmalar ile hayatına devam eden bu kuram 1980 sonlarında saha çalışmaları ile birleşerek kurumsal alanlar da başta olmak üzere daha yaygın alanlarda kullanılmaya başlamıştır.

Kayıtlı çıkış noktası Amerika olan bu çalışmaların, farklı ülkelerde farklı isimler ile uygulama alanları mevcuttur. Türkiye’de 1990’ların sonlarında adını duyuran uygulamalar için farklı başlıklar da kullanılmaktadır. Bunların sık kullanılanları: Outdoor Eğitim, Yaşayarak Öğrenme, Deneyimsel Öğrenme, Açık Alan Eğitimleri, Şirket Oyunları, Farkındalık Eğitimleri, Davranışsal Eğitimler ve benzeri başlıklardır.

Uygulamaların kurumsal hayat ile bağdaştırıcı geri bildirim seanslarının gerçekleştirilmesi ile “Eğitim” tarafının konuşulması mümkün olabilir. Bu yönde psikoloji kökenli veya kurumsal alandan gelen, alanında uzman kolaylaştırıcılar kurguda yer alarak bütünlük sağlayabilirler. Yaygın olarak danışman veya eğitmen olarak ifade edilen bu kişilere “Facilitator”, Türkçesi ile “Kolaylaştırıcı” demek daha uygun olmaktadır. Yaşayarak Öğrenme aktiviteleri ihtiyacı yaşatarak ortaya çıkaracak, devamen tecrübeye dahil olan kişiler ve moderatör tarafından yorumlanarak anlam kazanacaktır. Sadece aktivite bazlı gün kurgularında geribildirim eksiklikleri ile bütünde anlamlandırma yetersizlikleri olma ihtimali yüksektir. Bu tarz gün kurguları mesaj kaygısız, motivasyon ağırlıklı uygulamalarla gerçekleştirilmelidir.

Bireyler ve ekipler için en etkin öğrenme yolu konuya odaklanıp, kendi deneyimleri ve gözden geçirmeleri sonucunda outdoor eğitim (yaşayarak öğrenme) yolu ile oluşur.

Yaşamdan kazanılan ve genellikle de kalıcı izler bırakan değişiklikler toplamına öğrenme denilmektedir. Yaygın bilinen bir yanlış ile öğrenmenin sadece erken yaşlarda öne çıktığı düşünülebilir. Doğrusu ise hiç şüphesiz hayat boyu sürmesidir. Yaşayarak öğrenilen, deneyimleyerek tecrübe sahibi olunan konular elbette daha kalıcı olacaktır, yaşayarak öğrenmek hayatın kendisi olacaktır.

Yaşayarak öğrenmede temel felsefe, “öğrenmenin yerinin, zamanının, yaşının ve sonunun olmadığı ve öğrenmenin ancak yaşayarak ve deneyerek etkin bir şekilde gerçekleşeceğidir.” Genel anlamda açık alan eğitimlerinin temel amacı, çalışanların birlik ve beraberlik ruhunu geliştirerek, bireysellik yerine birlikte çözümler üretmelerini sağlayabilmektir. Yaşayarak öğrenmede katılımcıları birer dinleyici veya seyirci olma rolünden, aktif katılımcı rolüne çekmek ve bu sayede kendisine deneme-yanılma ve öğrenme fırsatını sunmak esastır.

Yaşayarak öğrenme modelinin etkinliği, yaratılan metaforlara ve metaforların açık alan eğitimlerinde işe veya gerçek hayata yönelik uygulamalarla ilişkilendirilmesine bağlıdır. Eğer bu tarz bir ilişki kurulamaz ise, yaşayarak öğrenme modelinin de etkinliğini gözlemlemek kolay olmayacaktır.

Eğitimlerin değeri, katılımcılara sağlayacağı fayda ile ölçülmelidir. Bu anlamda, açık alan eğitimlerinin en önemli unsurlarından biri de eğitimin belirli aşamalarında veya sonunda, katılımcılara yapılacak geribildirimdir. Bu aşama, katılımcıların problem çözme ve yaratıcılık gibi konularda, bireysel ve takım olarak katkılarını değerlendiren kalitatif bir tartışma aşamasıdır. Bu aşama, katılımcıların edindikleri tecrübeleri, iş hayatına yansıtacakları kilit aşamadır.

Bireyleri konfor alanlarından çıkarıp, iş hayatında mecburen oluşan bariyerleri yıkabilmek için faaliyetlerin yapay olmayan doğal ortamlarda outdoor eğitimler ile gerçekleştirilmesi etkinliği artırmaktadır.

Organizasyonlarda tercih edilen uygulama alanları farkındalığı güçlendirme ve doğal ortamda özgür hareket odaklı doğa tesisleri olmaktadır.

Katılımcı profilleri, mevsim koşulları ve ihtiyaç doğrultusunda önerilebilecek uygulama alanları çeşitlendirilebilir. Genellikle katılımcılar gün içerisinde her ne zorluk seviyesinde uygulamaya dahil olursa olsun gün sonunda tekrar konfor alanlarına sahip olmayı tercih etmektedirler. Bu anlamda sıklıkla tercih edilen mekanlar konfor kalitesi yüksek kişisel alanlara sahip, aynı zamanda da orman dokusu sunabilen şehir merkezine yakın çevrede tesislerdir.

Sınırlarını zorlamaya istekli ekiplerde konfor alanı biraz daha daraltılabilir; çadır veya tekne kamara tipi konaklama mümkün olabilir. Bu ekipler için konfor sınırları daralsa da aktivite sınırları açılmaktadır. Bulutların üzerinde bir yaylada veya kara yolu ile ulaşamayacakları bir koyda güne başlayabilirler.

Kurum dışında alan transferine zaman ayıramayan ekiplerde yerinde çözüm önerileri de sunulabilmektedir. Kurum binasında indoor alanlarda veya kurum binası çevresinde şehir maceraları kurgusunda uygulama alternatifleri sunmak mümkündür.

Tüm mekanlarda temelde aranan ortak kriter öncelikli olarak güvenliktir. Devamen farkındalık yaratıcı etkisi, konfor seviyesi, bütçe vb. kriterler gelecektir.

Outdoor eğitimlerde çok fazla eğitim alternatif bulunmaktadır. Öncesinde gerçekleştirilen toplantılar sonucu ortaya çıkan ihtiyaçların analizi ile uygun eğitim içeriği düzenlenmeli, asla standart paketler sunulmamalıdır.

Herkes kendi “konfor alanı” içerisinde hareket eder. Kişisel gelişim ve artan başarı için bu “alan”ın dışına çıkmak gerekir. Bu yönde ekiplerin ihtiyaçları doğrultusunda, yapılan ihtiyaç analizi sonucunda program alternatifleri çıkartılır.

Katılımcılar doğal şartlar altında, ekip atmosferinde ve konfor alanlarının bir adım dışarısında, zihnen ve bedenen zorlayıcı aktivitelere dahil olurlar. Genellikle eğitim baskısının törpülenmesi amaçlı uygulamalar bir senaryo eşliğinde sunulmaktadır.

Aktiviteler deneysel tecrübe ve yaşayarak öğrenme temelli kurgulanmaktadır. Temelde amaç katılımcıların biraz risk alarak; yaşayarak kendilerinin algılamalarını sağlamaktır. Böylece yaşanmış ve içselleştirilmiş tecrübe üzerine çok fazla söze gerek kalmadan durum değerlendirmesi yapılabilmektedir. Böylece deneyim ile öğrenmenin gerçekleşmesi ve risklerin daha kolay algılanması çok daha etkin bir şekilde gerçekleşebilmektedir.

Aktiviteleri bir modül çerçevesinde sunmak da mümkündür. Bu bağlamda “Ekiplerin 5 Temel Başarısı”, “Etkili İnsanların 7 Alışkanlığı”, “Jo-Hari”, Kurumsal İklim Analizi vb. kabul görmüş modülleri ilgili basamaklarda yaşayarak öğrenme aktiviteleri ile harmanlamak, çıktısı olarak ekip veya birey bazlı gözlem sonuçları ile bütünlemek yapılan saha aktivitelerini daha anlamlı kılmaktadır.

Türkiye’nin mükemmel coğrafyasını dikkate aldığımızda yılın 12 ayı outdoor eğitim yapılabilir.

Uygulamalar hava şartlarına göre indoor ya da outdoor alanlarda kurulabilecek biçimde şekillendirilebilmektedir. İş dünyasının toplandığı İstanbul’da ve İstanbul’a yakın yerlerde Nisan, Mayıs, Haziran, Eylül, Ekim ve Kasım ayları idealdir.

Outdoor eğitimlere katılım için yaş, cinsiyet, fiziksel kondisyon gibi faktörler asla engel değildir. Ekiplerin profiline göre, bireyin kendi sınırlarını zorlaması için gerekli ortam yaratılır.

Uygulamalar öncesinde gerçekleştirilen ihtiyaç analizinde belirtilen katılımcı profili doğrultusunda en uygun yol haritası çıkartılmaktadır.

Performans odaklı aktiviteler ağırlıklı olarak mavi yaka tarafından tercih edilirken; strateji, planlama v.b. proje odaklı aktiviteler ise beyaz yaka tarafından tercih edilmektedir. Karma gruplarda da hedeflenen mesajları harmanlayarak denge yaratmak mümkündür.

Ekip dengelerini kurarken yaş dağılımı, beraberinde tecrübe paylaşımını da getireceğinden ilk sırada yer alabilir. Ayrıca kadın, erkek, yaş, boy, kilo, çalışma yılı, çalışma pozisyonları ve bilindiği kadarıyla baskın olan karakterleri göz önünde bulundurarak ekip içinde heterojen, ekipler arası ise homojen düzen yapılması önerilmektedir.

Sadece eğlence, motivasyon ve aidiyet güçlendirme amaçlı ekipler bir araya gelebileceği gibi özel durumlar sebebi ile de bir araya gelinmesi mümkün olabilir: Yeni oluşan ekipler, birleştirilen departmanlar veya kurumlar, yeni göreve başlayan ekip üyelerinin uyumu, zorlu geçecek bir performans süreci öncesi veya sonrası yaşayarak öğrenme odaklı ekiplerin oluşturulması önerilebilir.

Yaşayarak Öğrenme eğitimlerinin en büyük avantajı ekipler üzerinde farkındalık yaratıcı ve uzun süre unutulmayacak bir etki bırakmasıdır.

Eğitimler: “ Yaşayarak Öğrenme “ prensibinde tasarlanmış olduğundan, en etkin öğrenme yolu olan konu odaklı yaklaşımla, ekiplerin kendi deneyimleri ve gözden geçirmeleri sonucunda oluşur.

Aktivitelere katılan katılımcıların gün kurgusuna mahsus birebir raporlaması ve İnsan Kaynakları ile paylaşımı da talep edilebilmektedir. Doğal ortamında, alanında uzman psikologlar tarafından değerlendirilen katılımcıların belirli standartlarda gözlemlenerek gelişime açık alanlarının değerlendirilmesi sağlanabilir. Bireysel gözlemlerin birleşmesi ile oluşan genel ekip değerlendirilmesi ise beraberinde eleştiri ve öneriler ile kuruma sunulabilir.

Aslında Teamworks olarak bizler, eğitim araçlarına yaygın olarak kullanılan “oyun” tanımlamasının kullanılmasından yana değiliz.

“ Aktivite “ demek daha uygun olacaktır. Her ne kadar aktivitelerin temelinde motivasyon ve eğlence temaları yatsa da yine de ekipleri geliştirici hedefleri daha baskın durumdadır.

Teamworks olarak bizler, doğada yaşanan maceraları kurumsal tecrübelerimizle birleştirerek ekiplerin sınırlarını aşmalarını ve etkinliklerini artırmalarını sağlamayı amaç edinmekteyiz.

Bunu yaparken de güvenlikten ödün vermeden her saniyesinden azami keyif alınacak ortamı oluşturmak önceliğimizdir.